ΚΕΙΜΕΝΟΝ.

ΠΑΛΑΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ.

οὐδὲν χρήσιμον, ἐπὶ καταςρο- μὴν λογομαχοῦσι, τὸ ὁποῖον δὲν

φῇ τῶν ἀκουόντων.

15. Σπούδασον σεαυτόν δόκιμον παρατῆσαι τῷ Θεῷ, ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας.

16. Τὰς δὲ βεβήλους κενο φωνίας περιίσασο· ἐπὶ πλεῖον γὰρ προκόψουσιν ἀσεβείας·

17. Καὶ ὁ λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα νομὴν ἕξει· ὧν ἐσιν Υμέναιος καὶ Φίλητος

εἶναι ὠφέλιμον εἰς κανένα, ἀλλὰ χαλασμὸς ἐκεινῶν ὁποῦ ἀκού

ουν.

15. Σπούδαζε νὰ παραςήσης τοῦ λόγου σου δόκιμον εἰς τὸν Θεὸν, ἐργάτην ἀνεντρόπιαςον, ὀρθοκόπτων τὸν λόγον τῆς ἀληθείας.

16. Αμὴ ταῖς βδελυκταῖς ματαιοφωνίαις φεύγε· διατί θέλουσι προκόψει εἰς μεγαλίτερην ἀσέβειαν·

17. Καὶ ὁ λόγος τῶν τοιούτων βόσκων ἐμπροσθά, θέλει καταφάγει ὡσὰν φάγουσα· ἀπὸ τοὺς ὁποίους εἶναι ὁ Υμέναιος καὶ Φίλητος.

ΝΕΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ.

νὰ ἀπέχωσιν ἀπὸ λογομαχίας, εἰς οὐδετίποτε χρησίμους [πλήν] εἰς καταςροφὴν τῶν ἀκουόντων.

15. Σπούδασε νὰ παραςαθῆς δόκιμος εἰς τὸν Θεὸν, ἐργά της ἀκαταίσχυντος, ὀρθὰ χωρίζων [τὴν ὁδὸν καὶ] τὸν λόγον τῆς ἀληθείας.

16. Περίφευγε δὲ τὰς μιαρὰς ματαιολογίας των διότι μέλλουν νὰ προχωρήσωσιν εἰς πλειοτέραν ἀσέβειαν·

τη. Καὶ νὰ βοσκήσῃ ἡ διδασκαλία των ὡς γάγγραινα. ̓Εκ τούτων εἶναι ὁ Υμέναιος καὶ ὁ Φίλητος

1

ΚΕΙΜΕΝΟΝ.

18. Οἵτινες περὶ τὴν ἀλή

θειαν ἐςόχησαν, λέγοντες τὴν ἀνάςασιν ἤδη γεγονέναι· καὶ ἀνατρέπουσι τήν τινων πίςιν.

19. Ο μέντοι σερεὸς θεμέ λιος τοῦ Θεοῦ ἔςηκεν, ἔχων τὴν σφραγίδα ταύτην· ἔγνω Κύριος τοὺς ὄντας αὑτοῦ· καί Αποζήτω ἀπὸ ἀδικίας πᾶς ὁ ὀνος μάζων τὸ ὄνομα Χριστοῦ.

20. Εν μεγάλη δὲ οἰκίᾳ οὐκ δέ ἔσι μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ, ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀςράκινα· καὶ ἃ μὲν εἰς τιμὴν, ἃ δὲ εἰς ἀτιμίαν.

ΠΑΛΑΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ.

18. Οἱ ὁποῖοι ἀπότυχαν

ἀπὸ τὴν ἀλήθειαν, λέγοντες νὰ ἔγινεν ἡ ἀνάςασις ἤδη· καὶ ἀνατρέπουσι τὴν πίςιν μερικῶν.

19. ὅμως ὁ σερεὸς θεμέ λιος τοῦ Θεοῦ σέκεται, ἔχων τας τὴν βούλαν ἐτούτην· ἐγνώρισεν ὁ Κύριος ἐκείνους ὁποῦ εἶναι ἐδικοί του· καί· Ας εἶναι μακρὰν ἀπὸ τὴν ἀδικίαν καθένας, ὁποῦ ὀνομάζει τὸ ὄνομα τοῦ Χριςοῦ.

20. Καὶ εἰς μεγάλον σπῆτι δὲν εἶναι μόνον σκεύη χρυσά καὶ ἀργυρᾶ, ἀλλὰ εἶναι καὶ ξύλινα καὶ πήλινα· καὶ μερικά εἶναι εἰς τιμὴν, καὶ μερικά εἶναι εἰς ἀτιμίαν.

ΝΕΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ.

18. Οἱ ὁποῖοι ἀπέτυχαν τῆς ἀληθείας τὸν σκοπὸν, διδά σκοντες ὅτι ἔγινεν ἤδη ἡ ἀνάςασις, καὶ ἀνατρέπουν τὴν πίςιν

τινῶν.

19. Ο σερεὸς ὅμως θεμέλιος τοῦ Θεοῦ στέκει, σφραγι σμένος μὲ τὴν σφραγίδα ταύτην· Γνωρίζει ὁ κύριος τοὺς ἰδικούς του καὶ· Ας σέκῃ μακρὰν ἀπὸ τὴν ἀδικίαν πᾶς ὅςις ὀνο μάζει τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ.

20. Εἰς δὲ μεγάλην οἰκίαν εὑρίσκονται ὄχι μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ, ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ πήλινα· καὶ ἄλλα μὲν εἰς τιμίας, ἄλλα δὲ εἰς ἀτίμους χρείας.

KEIMENON.

21. Εὰν οὖν τις ἐκκαθάρῃ ἑαυτὸν ἀπὸ τούτων, ἔςαι σκεῦος εἰς τιμὴν, ἡγιασμένον καὶ εὔχρησον τῷ δεσπότῃ, εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον.

22. Τὰς δὲ νεωτερικὰς ἐπιθυμίας φεῦγε· δίωκε δὲ δικαιοσύνην, πίςιν, ἀγάπην, εἰρήνην μετὰ τῶν ἐπικαλουμένων τὸν Κύριον ἐγ. καθαρᾶς καρδίας.

23. Τὰς δὲ μωρὰς καὶ ἀπαιδεύτους ζητήσεις παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι γεννῶσι μάχας

24. Δοῦλον δὲ Κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι, ἀλλ ̓ ἤπιον εἶναι

ΠΑΛΑΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ.

21. Αν λοιπόν κανένας καθαρίσῃ τοῦ λόγου του ἀπὸ τοῦτα, θέλει εἶσθαι ἀγγεῖον εἰς τιμὴν, ἁγιασμένον καὶ εὔχρη τον εἰς τὸν δεσπότην, εἰς κάθε ἔργον καλὸν ἑτοιμασμένον.

22. Φεῦγε ταῖς ἐπιθυμίαις ταῖς νεωτερικαῖς· καὶ ἀκολοῦθα τὴν δικαιοσύνην, τὴν πίσιν, τὴν ἀγάπην, τὴν εἰρήνην ὁμοῦ μὲ ἐκείνους ὁποῦ ἐπικαλοῦνται τὸν Κύριον μὲ καθαρὰν καρδίαν.

23. Καὶ τὰ μωρὰ καὶ ἀπαί δευτα ζητήματα ἄφινέ τα, εύρωντας ὅτι γεννοῦσι μάχαις·

24. Καὶ ὁ δοῦλος τοῦ Κυρίου δεν πρέπει νὰ μάχεται,

ΝΕΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ.

21. Εάν τις λοιπὸν ἀποκαθαρισθῇ ἀπὸ τοῦτα, θέλ' εἶσθαι σκεῦος τίμιον, ἁγιασμένον, καὶ εὔχρησον εἰς τὸν δεσπότην, [σκεῦος] ἑτοιμασμένον εἰς ὅλα τὰ καλὰ ἔργα.

22. Τὰς δὲ νεωτερικὰς ἐπιθυμίας φεῦγε, καὶ ἀκολούθει τὴν δικαιοσύνην, τὴν πίςιν, τὴν ἀγάπην, τὴν εἰρήνην μὲ ὅλους, ὅσοι ἐπικαλοῦνται τὸν Κύριον μὲ καθαρὰν καρδίαν.

23. Παραιτοῦ δὲ τὰς μωρὰς καὶ ἀπαιδεύτους ζητήσεις, γνωρίζων ὅτι ἀπ ̓ αὐτὰς γεννῶνται μάχαι

24. ὁ δὲ δοῦλος τοῦ Κυρίου δὲν πρέπει νὰ μάχεται, ἀλλὰ

KEIMENON.

ΠΑΛΑΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ.

πρὸς πάντας, διδακτικὸν, ἀνε- ἀλλὰ νὰ εἶναι πρᾷος εἰς ὅλους,

ξίκακον·

25. Εν πραότητι παιδεύοντα τοὺς ἀντιδιατιθεμένους· μήποτε δῷ αὐτοῖς ὁ Θεὸς μετάνοιαν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας,

26. Καὶ ἀνανήψωσιν ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος, ἐζω· γρημένοι ὑπ' αὐτοῦ εἰς τὸ ἐκείνου θέλημα.

διδακτικὸς, ὑπομονητικὸς εἰς τοὺς κακούς.

25. Με πραότητα να παιδεύῃ ἐκείνους ὁποῦ ἐναντιοῦνται· μήπως καὶ καμίαν φοράν ὁ Θεὸς τοὺς δώση μετάνοιαν, νὰ ἔλθουσιν εἰς τὴν γνῶσιν τῆς ἀληθείας,

26. Και ξενηςικωθοῦν ἀπὸ τὴν παγίδα τοῦ διαβόλου, ἀπὸ τὸν ὁποῖον εἶναι ζωντανοί πιασμένοι εἰς τὸ θέλημά του.

νὰ ἦναι πρὸς ὅλους πρᾷος, διδακτικός, ὑπομενετικὸς τῶν

κακῶν.

25. Νὰ διδάσκῃ μὲ πραότητα τοὺς ἐναντιουμένους, μήπως τοὺς δώσῃ ὁ Θεὸς μετάνοιαν, νὰ γνωρίσωσι καλὰ τὴν ἀλήθειαν, 26. Καὶ ἐξυπνήσωσιν [ἐπιστρέφοντες] εἰς ἑαυτοὺς ἀπὸ τὴν παγίδα τοῦ διαβόλου, εἰς τὴν ὁποίαν ἐζωγρήθησαν κάμνοντες τὸ θέλημά του.

ΚΕΦ. γ'. 3.

Εξευρε δὲ [καὶ] τοῦτο, ὅτι εἰς τὰς ὑσερινὰς ἡμέρας μέλλουν νὰ γεννηθῶσι καιροί χαλεποί.

ΚΕΙΜΕΝΟΝ.

2. Εσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριςοι, ἀνόσιοι,

3. Αςοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι,

4. Προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον η φιλόθεοι,

5. ἔχοντες μόρφωσιν εὐσε βείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι. Καὶ τούτους ἀπο

τρέπου.

ΠΑΛΑΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ.

2. Διατί οἱ ἄνθρωποι θέλουσιν ἀγαπήσει τοῦ λόγου τους, καὶ θέλουσιν εἶσθαι φι λάργυροι, κενόδοξοι, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, ἀπειθεῖς εἰς τοὺς γονεῖς τους, ἀχάριςοι, καταφρονοῦντες τὰ θεῖα,

3. Νὰ μὴν ἔχουν ἀγάπην, ἀφιλίωτοι, διαβαλτάδες, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, 4. Προδόται, προπετεῖς, ἐπηρμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον παρὰ φιλόθεοι·

5. Έχοντες μόρφωσιν εὐ σεβείας, ἀμὴ τὴν δύναμίν της τὴν ἀρνοῦνται. Καὶ τούτους ἀποστρέφου.

ΝΕΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ

2. Διότι οἱ ἄνθρωποι θέλουν εἶσθαι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, ἀπειθεῖς εἰς τοὺς γονεῖς, ἀχάριςοι, ἀνόσιοι,

3. Αςοργοι, ἀδιάλλακτοι, κατάλαλοι, ἀχαλίνωτοι, ἀνήμεροι, ἐχθροὶ παντὸς ἀγαθοῦ,

4. Προδόται, προπετεῖς, τυφωμένοι, φιλήδονοι πλέον παρὰ φιλόθεοι,

5. ἔχοντες μορφὴν εὐσεβείας, ἀλλ ̓ ἀρνημένοι τὴν δύναμιν αὐτῆς. Καὶ ἀπόφευγέ τους.