Spernit, nunc viridi membra sub arbuto Me doctarum hederæ præmia frontium AD NAVEM QUA VEHITUR VIRGILIUS. LIB. I. ODE III. Sic té divă potēns Cypri, Sic fratres Hělěna, lucidă sidĕră, Ventōrumque regāt pǎtěr, Obstrictis ǎlíis, præter lāpуgă, Navis, quæ tibi creditum Debes Virgilium, finibus Atticis Reddas incolumem, precor, Et serves animæ dimidium meæ. Illi robur et æs triplex Circa pectus erat, qui fragilem truci Commisit pelago ratem Primus; nec timuit præcipitem Africum Decertantem Aquilonibus, Nec tristes Hyadas, nec rabiem Noti; Quo non arbiter Adriæ Major, tollere seu ponere vult freta. Quem mortis timuit gradum, Qui siccis oculis monstra natantia, Qui vidit mare turgidum, et Infames scopulos Acroceraunia? Nequicquam Deus abscidit Prudens Oceano dissociabili Terras, si tamen impiæ Non tangenda rates transiliunt vada. Audax omnia perpeti Gens humana ruit per vetitum nefas : Audax Iapeti genus Ignem fraude malâ gentibus intulit. Post ignem ætheriâ domo Subductum, macies, et nova febrium Terris incubuit cohors; Simotique priùs tarda necessitas Leti, corripuit gradum. Expertus vacuum Dædalus aëra Pennis non homini datis. Perrupit Acheronta Herculeus labor. Nil mortalibus arduum est. Cœlum ipsum petimus stultitiâ; neque Per nostrum patimur scelus Iracunda Jovem ponere fulmina. Sölvitur acris hyēms grātā vicě Vēris et Făvōnī; Ac neque jam stăbŭlis gaudét pěcŭs, aūt ărātor īgni Jam Cytherea choros dūcīt Věnŭs immĭnēntě Lūnā ; Junctaque Nymphis Grātie děcentēs Alternō terram quatĭunt pědě, dūm grăvēs Cyclōpům Vulcanus ārdēns ūrīt ōfficinās. Nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto, Nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis, Pallida mors æquo pulsat pede pauperum tabernas, Vitæ summa brevis spem nos vetat inchoare longam. Et domus exilis Plutonia; quò simul meâris, Nec regna vini sortiere talis, Nec tenerum Lycidam mirabere, quo calet juventus Nunc omnis, et mox virgines tepebunt. Nēc věnēnātīs grăvidâ săgittis, Sive per Syrtes iter æstuosas, Namque me silvâ lupus in Sabinâ, Quale portentum neque militaris Pone me, pigris ubi nulla campis Pone sub curru nimium propinqui Quis desiderio sīt půdŏr, aūt modus Multis ille bonis flebilis occidit; ? AD LICINIUM. LIB. II. ODE X. Rectius vives, Licini, neque āltum Auream quisquis mediocritatem Diligit, tutus caret obsoleti Sordibus tecti, caret invidendâ Sobrius aulâ. Sæpiùs ventis agitatur ingens Pinus; et celsæ graviore casu Decidunt turres, feriuntque summos Nec Lethæa valet Theseus abrumpere caro VITE RUSTICE LAUDES. EPOD. II. Běātús ille, qui procul něgōtiis, Nec excitatur classico miles truci, Ergo aut adultâ vitium propagine Aut in reductâ valle mugientium Aut pressa puris mella condit amphoris, Vel cùm decorum mitibus pomis caput Ut gaudet insitiva decerpens pyra, Libet jacêre modò sub antiqua ilice; Fontesque lymphis obstrepunt manantibus, At cum tonantis annus hybernus Jovis Imbres nivesque comparat; Aut trudit acres hinc et hinc multâ cane Apros in obstantes plagas, Aut amite levi rara tendit retia, Turdis edacibus dolos; Pavidumve leporem, et advenam laqueo gruem, Jucunda captat præmia. Quis non malarum, quas Amor curas habet, Hæc inter obliviscitur? Quòd si pudica mulier in partem juvans (Sabina qualis, aut perusta solibus Pernicis uxor Appuli,) Sacrum vetustis extruat lignis focum, Lassi sub adventum viri; Claudensque textis cratibus lætum pecus, Distenta siccet ubera; Et horna dulci vina promens dolio, Non me Lucrina juverint conchylia, Si quos Eois intonata fluctibus Hyems ad hoc vertat mare, Non Afra avis descendat in ventrem meum, |