Ἧκε τοι, Σιων βασιλη όπωπας Ευκλεης πραως ἐπ ̓ ὀνῳ μολοντα· Κληματ ̓ ἐσρωνται· ςομα παν τε θείου Εκχεεν αινον. Αυτῷ ἀλλ ̓ ἡξει φοβερο δικασης, Ἡξει ἐνδυθεις δυναμιν φαεινην, Και γε συλλέξας μεροπεσσιν έργων Αξια τισει. ΣΩΚΡΑΤΗΣ ἘΝ ΔΕΣΜΩΤΗΡΙΩ ΕΠΙΛΕΓΕΙ Κ ΡΙΤΩΝ, σενάζειν ἐ ςενακτα μοι δοκεις. Καλως φρονεντι δεινα μηδαμως ταδε, Α σώμα πάσχει, τοισι νυν κιρκεμενον Χαλά Χαλκευμασ ̓ ἐ γαρ ἐσι λυμαντήριον Όπε μετωκησαν, τελευτωντες βιε, Μαχη, πόλειτε πανίες ευκλεεςατοι, Ορφευς, Όμηρος τ', δι παλαι μυθων σοφοι, Αιας, Οδυσσευς, πολλα μοχθήσας άνηρ, Αναξ τε, γην ὁς Τρωϊκηνδ ̓ ἡγησατο Πολλην τρατείαν, ὡς ἀρίσευσας μαλα. E Τουτος Τοιέτος έςαι μοι βιος βιώσιμος, Ου τις φοβείσθω, πλην αφροντις ( κακο, Καλως βιώναι, ἐτι το θνησκειν καλως. HENRY THE FOURTH'S SOLILOQUY ON SLEEP. FROM SHAKESPEAR. OW many thousands of my pooreft fubjects How Are at this hour asleep! O gentle Sleep, Nature's foft nurse, how have I frighted thee, That thou no more wilt weigh my eyelids down, And steep my senses in forgetfulness! Why rather, Sleep, ly'ft thou in fmoaky cribs, Upon uneafy pallets ftretching thee, And hush'd with buzzing night-flies to thy flumber; Than in the perfum'd chambers of the great, Under the canopies of coftly ftate, And lull'd with founds of sweetest melody? O thou |