Vix ibi stratus, equi sonitum pedis audit, et, oh spe Me meus, ut nosti, pes prodit—fidus amicus Fert quodcunque lubens, nec grave sentit, onus. Belle, miselle lepuscule, (equus respondet) amara Omnia quæ tibi sunt, sunt et amara mihi. Verum age-sume animos-multi,.me pone, bonique Adveniunt, quorum sis citò salvus ope. Proximus armenti dominus bos solicitatus Auxilium his verbis se dare posse negat. Quando quadrupedum, quot vivunt, nullus amicum Me nescire potest usque fuisse tibi, Libertate æquus, quam cedit amicus amico, Utar, et absque metu ne tibi displiceam; Hinc me mandat amor. Juxta istum messis acer vum Me mea, præ cunctis chara, juvenca manet; Febrem (ait hircus) habes. Heu, sicca ut lumina languent! Utque caput, collo deficiente, jacet ! Hirsutum mihi tergum; et forsan læserit ægrum, Vellere eris melius fultus, ovisque venit. Me mihi fecit onus natura, ovis inquit, anhelans Me nec velocem nec fortem jacto, solentque Remne ego, respondet vitulus, suscepero tantam, Ignoscas oro. Fidissima dissociantur Corda, et tale tibi sat liquet esse meum. Ecce autem ad calces canis est! te quanta perempto Tristitia est nobis ingruitura !—Vale! AVARUS ET PLUTUS. ICTA fenestra Euri flatu stridebat, avarus Ad vectes, obices, fertque refertque manum. O mihi, ait, misero mens quam tranquilla fuisset, Hoc celasset adhuc si modo terra malum ! Nunc autem virtus ipsa est venalis; et aurum Quid contra vitii tormina sæva valet ? O inimicum aurum! O homini infestissima pestis ; Cui datur illecebras vincere posse tuas ? Aurum homines suasit contemnere quicquid honesEt præter nomen nil retinere boni. [tum est, Aurum cuncta mali per terras semina sparsit; Bella docet fortes, timidosque ad pessima ducit, Nec vitii quicquam est, quod non inveneris ortum Commaculavi egone humanum genus, improbe? Dum rapis, et captas omnia, culpa tua est. Virtutis specie, pulchro ceu pallio amictus Hinc, nimium dum latro aurum detrudit in arcam. Caso homine, et ferrum judicet esse reum. PAPILIO ET LIMAX. Qui subito ex imis rerum in fastigia surgit, EPIGRAMS TRANSLATED FROM THE LATIN OF OWEN. ON ONE IGNORANT AND ARROGANT. THOU mayst of double ignorance boast, PRUDENT SIMPLICITY. THAT thou mayst injure no man, dovelike be, And serpentlike, that none may injure thee! TO A FRIEND IN DISTRESS. I wish thy lot, now bad, still worse, my friend; For when at worst, they say, things always mend. RETALIATION. THE works of ancient bards divine, WHEN little more than boy in age, |