88 102 Q IN NAVTILVM VONDAM ego concha fui; Zephyritis Cypria nunc me diva Selenaees munera prima tenet: 89 103 Τυ DE IMAGINE OCCASIONIS 'U quis es hic qui stas? Occasio. Quis tibi fictor? Lysippus. Cuias? De Sicyone satus. Nitere cur pedibus summis? Amo currere. cur pedibus? Venti turbine rapta volo. Pennae In dextra cur ista novacula? Monstrat acutam haec esse et ferro me magis et Chalybe. Cur in fronte coma est? Apprendar ut obvia. Sed cur omnis abest glabro crinis ab occipite? Nempe quod eripui cum me semel alite cursu, nemo erit elapsam qui revocare queat: hanc operam fictor propter vos sumpserat, hospes, NVBES H. GROTIVS FLORIBUS induco gratos sitientibus imbres, quos maris aut fluvii mittit abunde vapor: doque leves foliis iam languescentibus umbras, sopitis medio, quum silet aura. die: roscidus excutitur pennis mihi caelitus humor, at nihil in me mors iuris habere potest: quum venti et radii convexa luce videntur me sine caeruleum sustinuisse tholum, et specubus pluviis, utero ut puer umbrave busto, 93167 She passed away like morning dew H. A. H. VANUIT, ut tenera ros matutinus ab herba ante novo quam Sol calfacit igne polum; non amor huic nocuit, cur formidemus ademptae, H. A. H. ΙΟ 20 95!! O hush thee, my babie, thy sire was a knight CARE puelle tace; forti genitore creatus, care tace, pulcra matre creatus eras! et nemora et saltus, quosque hinc ab turre videmus, Siste metum quid si tuba raucior impleat aures, lunarent arcus, et caede rubesceret ensis, ante tuum invadant quam fera tela torum; care puelle tace: mox advenit hora, soporem quum medium abrumpent tympana voxque tubae: care tace, et leni, dum iam licet, utere somno: arma ferent anni, ut somnia mane fugat. 97 113 EPITAPHIVM H. A. H. IC auri famaeque inopem iuvenilibus annis natales illi invidit sapientia claros, signavit puerum lugubris hora suum: hinc neque virtutes nimium depromere quaeras, spe tremula pariter, pariter terrore quiescunt, NELSONVS KERR, 1802 II HIC reclinatus caput hospitali in sinu terrae iuvenis quiescit; ille fortunae, popularis ille nescius aurae. Infimum vultu genus insolenti Indoles illi bene larga: sedem Ille (nil ultra potuit) misertus Ceteras sed tu fuge curioso sede virtutes pariterque culpae sede, Deique. GILBERTVS WAKEFIELD, 1776 III NEC [EC famae neque notus hic quiescit telluris gremio caput reponens: culpas eruere, in Patris Deique inter spemque metumque conquiescunt. CHRISTOPHORVS ANSTEY, 1782 102 115 Her tears fell with the dews of even VIRGINIS ora madent, simul humida roribus arva, siccatis nondum roribus ora madent: non veniente die, non decedente valebat non surdas pepulere aures: deperdita et exspes H. A. H. 105119 She dwelt among the untrodden ways su 239 EMOTA latuit cavaque valle, SE qua Dovae gracilis susurrat unda, |