88 102

Q

IN NAVTILVM

VONDAM ego concha fui; Zephyritis Cypria nunc

me

diva Selenaees munera prima tenet:
navita dicebar piscis: si flabra faverent,
innabam proprio vela rudente movens:
aëre tranquillo vectabar in aequora remis,
conveniens rebus sic mihi nomen erat :
me tandem eiecit prope litus Iulidos aequor,
ut tibi sim lusus, nobilis Arsinoe,
neve mihi rursus, quando iam vita recessit,
Alcyone partus det, velut ante dedit.
Clinias Aeolidos Smyrnes vovet incola: recti
illa tenax, grates postulat illa tuas.

89 103

Τυ

DE IMAGINE OCCASIONIS

'U quis es hic qui stas? Occasio. Quis tibi fictor? Lysippus. Cuias? De Sicyone satus. Nitere cur pedibus summis? Amo currere.

cur pedibus? Venti turbine rapta volo.

Pennae

In dextra cur ista novacula? Monstrat acutam

haec esse et ferro me magis et Chalybe.

Cur in fronte coma est? Apprendar ut obvia. Sed cur omnis abest glabro crinis ab occipite?

Nempe quod eripui cum me semel alite cursu,

nemo erit elapsam qui revocare queat:

hanc operam fictor propter vos sumpserat, hospes,
pro monito starem semper ut ante pedes.

NVBES

H. GROTIVS

FLORIBUS induco gratos sitientibus imbres,

quos maris aut fluvii mittit abunde vapor: doque leves foliis iam languescentibus umbras, sopitis medio, quum silet aura. die:

roscidus excutitur pennis mihi caelitus humor,
unde ineunt vitam germina quaeque novam:
germina materno sopita in pectore terrae,
dum solem circum perficit illa choros.
Incutitur grando terris: ego molior ictus,
unde fit e viridi candida subter humus:
in pluviam resoluta redit mox: ipsa resolvo:
si tonat, est risus murmur id omne meus.
92 Uvida progenies ego sum telluris et undae,
186
hinc aër nutrix excipit alma sinu:
pervius oceanus mihi, pervia litora: mutor,

at nihil in me mors iuris habere potest:
namque ego post pluviam, quum nulla labe renidet
purgati facies inviolata poli,

quum venti et radii convexa luce videntur

me sine caeruleum sustinuisse tholum,
ipsa meum ridens contemplor inane sepulcrum,
condita sed quamvis condita, viva tamen:

et specubus pluviis, utero ut puer umbrave busto,
exorior: moles ilicet illa perit.

93167

She passed away like morning dew

H. A. H.

VANUIT, ut tenera ros matutinus ab herba

ante novo quam Sol calfacit igne polum;
vix ea, quale esset suspiria ducere, novit,
aetatis spatium tam breve fata dabant:
ambiit officiis amor et pia cura diurnis,
non aliter florem quam suus ambit odor;
multi illam pueri, multae coluere puellae,
dum tacito obrepsit mors inopina pede:
praestite tuta fuit, dum vixit, amore puella;
donec amor leto tradidit ipse suam:

non amor huic nocuit, cur formidemus ademptae,
ne mors innocuae plus nocuisse velit?

H. A. H.

ΙΟ

20

95!! O hush thee, my babie, thy sire was a knight

CARE puelle tace; forti genitore creatus,

care tace, pulcra matre creatus eras!

et nemora et saltus, quosque hinc ab turre videmus,
scilicet hos omnes iure tenebis agros.

Siste metum quid si tuba raucior impleat aures,
custodes somni provocat illa tui:

lunarent arcus, et caede rubesceret ensis,

ante tuum invadant quam fera tela torum; care puelle tace: mox advenit hora, soporem quum medium abrumpent tympana voxque tubae: care tace, et leni, dum iam licet, utere somno: arma ferent anni, ut somnia mane fugat.

97 113

EPITAPHIVM

H. A. H.

IC auri famaeque inopem iuvenilibus annis
raptum sub tacito cespite celat humus;

natales illi invidit sapientia claros,

signavit puerum lugubris hora suum:
quae tenuit, puro est largitus pectoris aestu,
hinc tulit admissa praemia morte Deus:
pauperibus pauper lacrymae munuscula fudit,
ex spe divinam nactus amicitiam:

hinc neque virtutes nimium depromere quaeras,
nec vitia excussa solicitare sera:

spe tremula pariter, pariter terrore quiescunt,
in placidos Summi Patris itura sinus.

NELSONVS KERR, 1802

II

HIC reclinatus caput hospitali

in sinu terrae iuvenis quiescit;

ille fortunae, popularis ille

nescius aurae.

Infimum vultu genus insolenti
musa non vidit nec inauspicato :
et suum tristis voluit vocari
solicitudo.

Indoles illi bene larga: sedem
veritas istam sibi vindicavit :
et pari tantis meritis beavit
munere caelum.

Ille (nil ultra potuit) misertus
fudit aerumnae lacrymam: recepit
dulce (nil ultra voluit) fidelis
munus amici.

Ceteras sed tu fuge curioso
velle virtutes oculo retectas:
a sua culpas fuge velle tractas
sede tremenda:

sede virtutes pariterque culpae
spe tremiscentes recubant in illa;
in sui Patris gremio, tremenda

sede, Deique.

GILBERTVS WAKEFIELD, 1776

III

NEC

[EC famae neque notus hic quiescit
fortunae iuvenis, super silenti

telluris gremio caput reponens:
non cunas humiles laremque parvum
contempsit pia musa, flebilisque
iussit Melpomene suum vocari:
huic largum fuit integrumque pectus,
et largum tulit a Deo favorem:
solum quod potuit dare, indigenti
indulsit lacrymam; Deusque amicum,

culpas eruere, in Patris Deique
illic mente sacra simul repostae

inter spemque metumque conquiescunt.

CHRISTOPHORVS ANSTEY, 1782

102 115 Her tears fell with the dews of even

VIRGINIS ora madent, simul humida roribus arva,

siccatis nondum roribus ora madent:

non veniente die, non decedente valebat
lumina sub caeli dulce levare iubar:
non avis excubitor nocturna silentia rumpit,
quin ea pervigili senserit aure sonum:
sive monet reducis gallus primordia lucis,
bucula de vasta sive palude gemit,

non surdas pepulere aures: deperdita et exspes
visa quoque in somnis ferre referre pedem,
evocat auroram gelidae dum spiritus aurae
circum deserti stagna inamoena laris.

H. A. H.

105119 She dwelt among the untrodden ways su 239

EMOTA latuit cavaque valle,

SE

qua Dovae gracilis susurrat unda,
virgo nec variis procis petita,
nec laudata levique nota vulgo:
sic densa viola abditaque silva
floret semisepulta; sic tenebras
inter stella micat novumque nocti
addit sola decus. Tuum sepulcrum
nescit, Lucia, turba, nescit horam