Εικόνες σελίδας
PDF
Ηλεκτρ. έκδοση

p. 124. ̓Αξίοχε, τί ταῦτα; ποῦ τὰ πρόσθεν αὐχήματα; Cd. Tyr.

ν. 940.

ὦ θεῶν μαντεύματα

ἵν ̓ ἐστε;

and Ib. 946.

τὰ σέμν ̓ ἵν ̓ ἥκει τοῦ θεοῦ μαντεύματα;

m ̓Αλλὰ δὴ τῶν παίδων ἕνεκα β.] Here ἀλλὰ δή, like the Latin at enim, may be translated: But perhaps you will say that. It is used for the purpose of refuting an objection by anticipation. Republ. Χ. p. 600. Α. ἀλλὰ δὴ εἰ μὴ δημοσίᾳ, ἰδίᾳ τισὶν ἡγεμὼν παιδείας αὐτὸς ζῶν λέγεται Ὅμηρος γενέσθαι. Protag. p. 338. C. ἀλλὰ δὴ βελτίονα ἡμῶν αἱρήσεσθε. Compare, too, Crito, c. VIII. near the end.

- ἵνα καὶ τοῦτό σου ἀπολαύσωσιν;] The verb ἀπολαύειν, which is properly said of enjoying things good and pleasant, is often employed with Attic εἰρωνεία in a bad sense. Legg. p.910. Β. καὶ πᾶσα οὕτως ἡ πόλις ἀπολαύῃ τῶν ἀσεβῶν τρόπον τινὰ δικαίως. Lucian. Dialog. Deor. X. Sol. τοιαῦτα ἀπολαύσονται τῶν Διὸς ἐρώτων. Mercur. Σιώπα, ὦ Ηλιε, μή τι κακὸν ἀπολαύσῃς τῶν λόγων.

D

αὐτοῦ] That is, At Athens.—Immediately afterwards θρέ ψονται καὶ παιδεύσονται are to be taken passively. Compare Matth. § 494.

Ρ πότερον ἐὰν εἰς Θ.] The reader might possibly have expected some conjunction of an adversative kind, along with the πότερον; and Eusebius, who quotes the passage, does actually read πότερον δέ. But sentences placed in strong opposition are often without any particle to indicate it, the opposition being thus even more forcibly brought out. On the words εἴ τι ὄφελος, see c. V. note (m).

XVI. ^ πρὸ τοῦ δικαίου] See Apol. Socr. c. XVI. note (5). A little further on, ταῦτα πάντα ἀπολογήσασθαι is to bring all these things forward in your defence. The accusative is governed by the idea of saying or alleging, which is involved in ἀπολογήσασθαι.

b οὔτε γὰρ ἐνθάδε] That is, in this life. · ταῦτα πράττοντι] What Crito las proposed to you. ὁ ἄμεινον εἶναι] ἄμεινον εἶναι is constantly used instead of ἀγαθὸν εἶναι. Compare Apolog. Socr. c. II., near the end. Phædo, p. 115. A. Gorg. p. 468. B. D. Republ. III. p. 410. D. But since the comparative aμevov is frequently used in thi

manner, οὔτε δικαιότερον οὐδὲ ὁσιώτερον is also added by a kind of attraction. The sense is: Neither in the judgment of yourself, or of any of your friends, does it appear desirable, so far as this life is concerned, or consistent with justice and piety, to do what Crito recommends; nor will it be the better for you in another world.

• àðà vìv μív] That is, But, as the matter now stands, if you do not comply with the suggestions of Crito, you will quit life an injured man.

a

XVII. 2 ön ¿yú čokй ȧK.] The Corybantes were priests of the Mother of the Gods in Phrygia, and they leaped and danced under the influence of the divinity. Their wild and enthusiastic worship was attended with the clash of cymbals, and the din of horns and of drums. Hence the verb xoovßavriặv, to be affected with ringing and humming noises in the ears or head: the malady itself being called κορυβαντιασμός. Plato could hardly have selected a more powerful and expressive metaphor, to indicate the earnestness and iterancy of the supernatural monitor within. The use of ἠχὴ for ἦχος is an Attic peculiarity. βομβεῖν is a verb evidently formed by the process of onomatopœia, to buzz or hum. The voice of the laws is ever ringing in his ears. Compare Synesius Epist. 123. ἐμβομβεῖ μου ταῖς ἀκοαῖς ἡ θαυμαστή σου τῶν σοφῶν λόγων ἠχώ. A little further on ἴσθι — μάτην ἐρεῖς is used as in Apolog. Socr. c. V. εὖ μέντοι ἴστε, πᾶσαν ὑμῖν τὴν ἀλήθειαν ἐρῶ. Ibid. c. XVI. ταῦτα γὰρ κελεύει, εὖ ἴστε. 5 ἐάν τι λέγῃς παρὰ ταῦτα] The preposition παρὰ has here the force of contra. So Phædr. p. 107. A. ovкovv kywyɛ ëxw παρὰ ταῦτα ἄλλο τι λέγειν. Phædo, p. 80. Β. ἔχομέν τι παρὰ

ταῦτα ἄλλο λέγειν.

· ταύτῃ ὁ θεὸς ὑφηγεῖται] Both this Dialogue and the Apology are appropriately and impressively closed by a humble and reverential acknowledgment of the Divine Being. Compare Apol. XXXIII. end. ὁπότεροι δὲ ἡμῶν ἔρχονται ἐπὶ ἄμεινον πρᾶγμα, ἄδηλον παντὶ πλὴν τῷ θεῷ.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ

ΦΑΙΔΩΝ.

Chap. I. ΕΧΕΚΡΑΤΗΣ. Αὐτὸς, ὦ Φαίδων, παρεγένους Σωκράτει ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ᾗ τὸ φάρμακον ἔπιεν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ, ἢ ἄλλου του ἤκουσας; ΦΑΙΔΩΝ. Αὐτός, ὦ Ἐχέκρατες· ΕΧ. Τί οὖν δή ἐστιν ἅττα εἶπεν ὁ ἀνὴρ πρὸ τοῦ θανάτου ; καὶ πῶς ἐτελεύτα ; ἡδέως γὰρ ἂν ἀκούσαιμι. καὶ γὰρ οὔτε τῶν πολιτῶν Φλιασίων· οὐδεὶς πάνυ τι ἐπιχωριάζει τὰ νῦν Αθήναζε, οὔτε τις ξένος ἀφίκται χρόνου συχνοῦ ἐκεῖθεν, ὅςτις ἂν ἡμῖν σαφές τι ἀγγεῖλαι οἷός τ ̓ ἦνα περὶ τούτων, πλήν γε δὴ ὅτι φάρμακον πιὼν ἀποθάνοι. τῶν δὲ ἄλλων οὐδὲν εἶχε φράζειν. ΦΑΙΔ. Οὐδὲ τὰ περὶ τῆς δικὴς ἄραἐπύθεσθε ὃν τρόπον ἐγένετο ; ΕΧ. Ναί, ταῦτα μὲν ἡμῖν ἤγγειλέ τις, καὶ ἐθαυμάζομέν γε, ὅτι, πάλαι γενομένης αὐτῆς πολλῷ ὕστερον ε φαίνεται ἀποθανών. τί οὖν ἦν τοῦτο, ὦ Φαίδων ; ΦΑΙΔ. Τύχη τις αὐτῷ, ὦ Ἐχέκρατες, συνέβη· ἔτυχε γὰρ τῇ προτεραίᾳ τῆς δίκης ἡ πρύμνα ἐστεμμένηκ τοῦ πλοίου, ὃ εἰς Δῆλον Ἀθηναῖοι πέμπουσιν. ΕΧ. Τοῦτο δὲ δὴ τί ἐστιν ; ΦΑΙΔ. Τοῦτό ἐστι τὸ πλοῖον, ὥς φασιν Ἀθηναῖοι, ἐν ᾧ Θησεύς ποτε εἰς Κρήτην τοὺς δὶς ἑπτὰ ἐκείνους ᾤχετο ἄγων καὶ ἔσωσέ τε καὶ αὐτὸς ἐσώθη. τῷ οὖν Ἀπόλλωνι εὔξαντο, ὡς λέγεται,

f

m

h

[ocr errors]

τότε, εἰ σωθεῖεν, ἑκάστου ἔτους θεωρίαν ἀπάξειν εἰς Δῆλον· ἣν δὴ ἀεὶ καὶ νῦν ἔτι ἐξ ἐκείνου κατ' ἐνιαυτὸν τῷ θεῷ πέμπουσιν. ἐπειδὰν οὖν ἄρξωνται τῆς θεωρίας, νόμος ἐστὶν αὐτοῖς ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ καθα ρεύειν τὴν πόλιν καὶ δημοσίᾳ μηδένα ἀποκτιννύναι, πρὶν ἂν εἰς Δῆλόν τε ἀφίκηται τὸ πολοῖον καὶ πάλιν δεῦρο· τοῦτο δ ̓ ἐνίοτε ἐν πολλῷ χρόνῳ γίγνεται, ὅταν τύχωσιν ἄνεμοι ἀπολαβόντες αὐτούς. ἀρχὴ δ ̓ ἐστὶ τῆς θεωρίας, ἐπειδὰν ὁ ἱερεὺς τοῦ Ἀπόλλωνος στέψῃ τὴν πρύμναν τοῦ πλοίου· τοῦτο δ' ἔτυχεν, ὥςπερ λέγω, τῇ προτεραίᾳ τῆς δίκης γεγονός. διὰ ταῦτα καὶ πολὺς χρόνος ἐγένετο τῷ Σωκράτει ἐν τῷ δεσμω‐ τῃρίῳ ὁ μεταξὺ τῆς δίκης τε καὶ τοῦ θανάτου.

b

καὶ

ΙΙ. ΕX. Τί δὲ δὴ τὰ περὶ αὐτὸν τὸν θάνατον, ὦ Φαίδων; τί ἦν τὰ λεχθέντα καὶ πραχθέντα, καὶ τίνες οἱ παραγενόμενοι τῶν ἐπιτηδείων τῷ ἀνδρί; ἢ οὐκ εἴων οἱ ἄρχοντες παρεῖναι, ἀλλ ̓ ἔρημος ἐτελεύτα φίλων ; ΦΑΙΔ. Οὐδαμῶς, ἁλλὰ παρῆσάν τινες, πολλοί γε. ΕΧ. Ταῦτα δὴ πάντα προθυμήθητι ὡς σαφέστατα ἡμῖν ἀπαγγεῖλαι, εἰ μή τίς σοι ἀσχολία τυγχάνει οὖσα. ΦΑΙΔ. Ἀλλὰ σχολάζω γε, καὶ πειράσομαι ὑμῖν διηγήσασθαι· καὶ γὰρ τὸ μεμνῆσθαι Σωκράτους καὶ αὐτὸν λέγοντα καὶ ἄλλου ἀκούοντα ἔμοιγε ἀεὶ πάντων ἥδιστον. ΕΧ. Ἀλλὰ μήν, ὦ Φαίδων, καὶ τοὺς ἀκουσομένους γε τοιούτους ἑτέρους ἔχεις. ἀλλὰ πειρῶ ὡς ἂν δύνῃ ἀκριβέστατα διελθεῖν πάντα. ΦΑΙΔ. Καὶ μὴν ἔγωγε θαυμάσια ἔπαθον παραγενόμενος. οὔτε γὰρ ὡς θανάτῳ παρόντα με ἀνδρὸς ἐπιτηδείου ἔλεος εἰςῄει. εὐδαίμων γάρ μοι ἀνὴρ ἐφαίνετο, ὦ Ἐχέκρατες, καὶ τοῦ τρόπου καὶ τῶν λόγων, ὡς ἀδεῶς καὶ γενναίως ἐτελεύτα, ὥςτ ̓ ἔμοιγ' ἐκεῖνον παρίστασθαι μηδ' εἰς Ἅιδου ἰόντα ἄνευ θείας

d

e

μοίρας ἰέναι, ἀλλὰ κἀκεῖσε ἀφικόμενον εὖ πράξειν, εἴπερ τις πώποτε καὶ ἄλλος. διὰ δὴ ταῦτα οὐδὲν πάνυ μοι ἐλεεινὸν εἰςῄει, ὡς εἰκὸς ἂν δόξειεν εἶναι παρόντι πένθει. οὔτε αὖ ἡδονὴ ὡς ἐν φιλοσοφία ἡμῶν ὄντων, ὥςπερ εἰώθειμεν, καὶ γὰρ οἱ λόγοι τοιοὗτοί τινες ἦσαν ἀλλ ̓ ἀτεχνῶς ἄτοπόν τί μοι πάθος παρῆν καί τις ἀήθης κρᾶσις ἀπό τε τῆς ἡδονῆς συγκεκραμένη ὁμοῦ καὶ ἀπὸ τῆς λύπης, ἐνθυμουμένῳ, ὅτι αὐτίκα ἐκεῖνος ἔμελλε τελευτᾶν. καὶ πάντες οἱ παρόντες σχεδόν τι οὕτω διεκείμεθα, ὁτὲ μὲν γελῶντες, ἐνίοτε δὲ δακρύοντες, εἷς δὲ ἡμῶν καὶ διαφερόντως, Απολλόδωρος· οἶσθα γάρ που τὸν ἄνδρα καὶ τὸν τρόπον αὐτοῦ. ΕΧ. Πῶς γὰρ οὔ ; ΦΑΙΔ. Ἐκεῖνός τε τοίνυν παντάπασιν οὕτως εἶχε, καὶ αὐτὸς ἔγωγε ἐτεταράγμην καὶ οἱ ἄλλοι. ΕΧ. Ἔτυχον δέ, ὦ Φαίδων, τίνες παραγενόμενοι; ΦΑΙΔ. Οὗτός τε δὴ ὁ Ἀπολλόδωρος τῶν ἐπιχωρίων παρῆν καὶ Κριτόβουλος κα καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ Κρίτων, καὶ ἔτι Ἑρμογένης καὶ Ἐπιγένης καὶ Αἰσχίνης καὶ Ἀντισθένης. ἦν δὲ καὶ Κτήσιππος ὁ Παιανιεύς και Μενέξενος καὶ ἄλλοι τινὲς τῶν ἐπιχωρίων· Πλάτων δέ, οἶμαι, ἠσθένει. ΕΧ. Ξένοι δέ τινες παρῆσαν ; ΦΑΙΔ. Ναί, Σιμμίας τέ γε ὁ Θηβαῖος καὶ Κέβης καὶ Φαιδώνδης, καὶ Μεγαρόθεν Εὐκλείδης τε καὶ Τερψίων. ΕΧ. Τί δαί; Αρίστιππος καὶ Κλεόμβροτος παρεγένοντο; ΦΑΙΔ. Οὐ δῆτα· ἐν Αἰγίνῃ γὰρ ἐλέγοντο εἶναι. ΕΧ. Ἄλλος δέ τις παρῆν; ΦΑΙΔ. Σχεδόν τι οίμαί τούτους παραγενέσθαι. ΕΧ. Τί οὖν δή; τίνες, φῃς, ἦσαν οἱ λόγοι;

m

ΙΙΙ. ΦΑΙΔ. Εγώ σοι ἐξ ἀρχῆς πάντα πειράσομαι διηγήσασθαι. ἀεὶ γὰρ δὴ καὶ τὰς πρόσθεν ἡμέρας εἰώθειμεν φοιτᾶν καὶ ἐγὼ καὶ οἱ ἄλλοι παρὰ τόν Σωκράτη, συλλεγόμενοι ἕωθεν εἰς τὸ δικαστήριον, ἐν ᾧ

« ΠροηγούμενηΣυνέχεια »