ΠΡΑΞΙΣ ΠΡΩΤΗ.

ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ.

ΜΕΡΟΠΗ καὶ ΠΟΛΥΦΟΝΤΗΣ.

[ ̓Ανάκτορα Πολυφόντου. Ἡ Μερόπη ἵσταται ἔμφροντις. Ὁ Πολυφόντης ἔρχεται ἐκ δεξιῶν τῆς σκηνῆς, καὶ ἵσταται ἐπὶ μικρὸν προσέχων πρὸς αὐτήν. Ἡ Μερόπη στραφεῖσα βλέπει αὐτόν, καί πως ταράττεται.]

ΠΟΛΥΦΟΝΤΗΣ.

Εἰς σκέψεις εἶσαι βυθισμένη, ἄνασσα,

σπουδαίας, βλέπω, καὶ ἡ παρουσία μου
σ ̓ ἐτάραξεν.

ΜΕΡΟΠΗ.

Οὐδόλως. Χαῖρε, βασιλεῦ.

ΠΟΛΥΦΟΝΤΗΣ.

χαρὰν ἂν ἦνε δυνατὸν τὸ μέτωπον
τὸ συνωφρυωμένον τῆς συζύγου μου

νὰ μοὶ παράσχῃ.

ΜΕΡΟΠΗ.

Ὅλως ἰδιαίτεραι,

ἀσήμαντοι φροντίδες.

ΠΟΛΥΦΟΝΤΗΣ.

Ἡ βασίλισσα

βασιλικὰς φροντίδας πιθανώτερον

νὰ εἶχε.

ΜΕΡΟΠΗ.

Σ ̓ ἐνθυμίζω, ὅτι πάντοτε

ὑπῆρξας μάντις ἄστοχος.

ΠΟΛΥΦΟΝΤΗΣ.

τῶν καρδιῶν·

ἀλλὰ τῶν λόγων εὔστοχος ἀκροατὴς

καὶ θεατὴς τῶν ἔργων.

ΜΕΡΟΠΗ.

Δὲν ἐνόησα

ὅτι ἐγὼ τῆς μαντικῆς δυνάμεως

μετέχω, ἣν ἠρνήθην πρὸ μικροῦ εἰς σέ.

Οἱ λόγοι σου αὐτοὶ μοὶ εἶν ̓ αἰνίγματα.

ΠΟΛΥΦΟΝΤΗΣ.

Αἴνιγμα εἶνε ἡ πλαστή σου ἄγνοια.

ΜΕΡΟΠΗ.

Ἐὰν δὲν ἤμην πρὸ ὀλίγου ἔμφροντις, ἤρχισα τώρα ἀληθῶς νὰ γίνωμαι. Μὰ τοὺς θεούς, ὦ βασιλεῦ, δὲν σ ̓ ἐννοῶ. Λάλησον γλῶσσαν καθαρὰν ὑπαινιγμῶν καὶ φανεράν. Ἂν τῆς ὀργῆς σου ἔστησας ἐμὲ σκοπόν, ὡς κόρη μὴ βασάνιζε

κεντῶν μὲ τὴν βελόνην· πλῆξον ἀνδρικῶς,
διὰ τοῦ ξίφους. Ἄναξ, λέγε φανερά:
τί ἔργα εἶδες καὶ τί λόγους ἤκουσας;

ΠΟΛΥΦΟΝΤΗΣ.

Δὲν εἶπα σοῦ, Μερόπη, πλὴν γνωστὰ εἰς σέ. Ὁ θρόνος τοῦ συζύγου σου καὶ θρόνος σοῦ ἐπὶ κρατῆρος ἡφαιστείου, πρὸ πολλοῦ εἰς ἔκρηξιν ἑτοίμου ἤδη, ἵσταται. Συνωμοσία πρὸ πολλοῦ λανθάνουσα λυμαίνεται τὸ κράτος· συνωμόται δὲ τῆς Μεσσηνίας εἶνε ὅλος ὁ λαός. Πολὺ ταχέως, φαίνετ ̓, ἐλησμόνησαν οἱ ἀγαθοὶ τῆς Μεσσηνίας κάτοικοι, ὅτι αἰχμάλωτ ̓ εἶνε τῶν κατακτητῶν ἡμῶν, καὶ διὰ τοῦτο αἰσθανόμενοι ὑπὲρ τὸ δέον τὸν ζυγὸν βαρύνοντα τῶν Δωριέων ἐπὶ τοῦ τραχήλου των, νὰ τὸν ἀποτινάξουν ἐφαντάσθησαν, χωρὶς ὀλίγον πέραν εἰς τὴν γείτονα Λακωνικὴν στραφέντες, τὸ παράδειγμα νὰ φοβηθῶσι καὶ τὴν τύχην τὴν σκληρὰν τῶν δυστυχῶν Εἱλώτων. Τόσον ὁ λαὸς μωρὸς καὶ μύωψ εἶνε. Οἱ Μεσσήνιοι ὁπλίζονται ἐν τούτοις, καὶ ὁλόκληρος ἡ Μεσσηνία μόνον εὔκαιρον στιγμὴν

προσμένει, ἵνα ἐγερθεῖσα σύσσωμος,
τῶν Δωριέων, ὡς ἐλπίζει, τὸν ζυγὸν
συντρίψῃ, καὶ τὸν λαομίσητον ἐμὲ
ἀπὸ τοῦ θρόνου ῥίψῃ τῶν Ἡρακλειδῶν.
Τὸ κέντρον δὲ γνωρίζεις, καθὼς λέγουσι,
φιλτάτη μου Μερόπη, τῶν συνωμοτῶν
ποῦ εἶνε;

ΜΕΡΟΠΗ.

Ἐγώ; Ὄχι.

ΠΟΛΥΦΟΝΤΗΣ.

Εἰς τἀνάκτορα.

ΜΕΡΟΠΗ.

Μ ̓ ἐκπλήττεις.

ΠΟΛΥΦΟΝΤΗΣ.

Ναί, ἐδῶ, εἰς τὰ ἀνάκτορα.

Ἓν μόνον μέχρι τοῦδε δὲν κατώρθωσα ν ̓ ἀνακαλύψω : τίς εἶνε ὁ εὐτυχὴς

διάδοχός μου. Πλὴν καὶ τοῦτο πάραυτα

ὁ ἀρχηγὸς θὰ μ ̓ εἴπῃ τῶν συνωμοτῶν.

ΜΕΡΟΠΗ.

Ὁ ἀρχηγὸς τίς εἶνε τῶν συνωμοτῶν;

ΠΟΛΥΦΟΝΤΗΣ.

Ἡ φίλη σύζυγός μου, ἡ βασίλισσα
Μερόπη.

ΜΕΡΟΠΗ.

Μὲ ὑβρίζεις, βασιλεῦ.

ΠΟΛΥΦΟΝΤΗΣ.

Καὶ ἂν

· ἐγὼ σ ̓ ὑβρίζω, φέρετ ̓ εὐφημούμενον
εἰς τοῦ λαοῦ τὸ στόμα τὸ δημοφιλές
τῆς βασιλίσσης ὄνομα ἁπανταχοῦ
τῆς· Μεσσηνίας.

ΜΕΡΟΠΗ.

Τοῦτο ἂν ἠλήθευε,

νὰ μὲ εὐχαριστήσῃς, ἄναξ, ἔπρεπεν, ὄχι νὰ μὲ ὑβρίσῃς. Αν δημοφιλές τῆς βασιλίσσης φέρεται τὸ ὄνομα ἐν Μεσσηνίᾳ, τίς ἐκ τούτου ἕτερος πλειότερον κερδαίνει, ἢ ὁ βασιλεὺς τῆς Μεσσηνίας; Ἀλλὰ διὰ τί ἐγὼ νὰ εὐνοῶμαι τόσον, ὄχι δὲ καὶ σύ; Απλούστατος ὁ λόγος: Σὺ τὴν εὔνοιαν ποτὲ τῶν Μεσσηνίων δὲν ἐζήτησας, ἐξ ἀδιαφορίας πάντως, ἐὰν μὴ ἐξ ὑπεροπτικῆς περιφρονήσεως. Μετ ̓ εὐμενείας φερομένη πρὸς αὐτοὺς ἐγὼ ἀπ ̓ ἐναντίας, τὴν ἀγάπην των ἐκέρδησα εὐκόλως καὶ συμπάθειαν. Ἐκτὸς δὲ τούτου σὺ μὲν εἶσαι Δωριεύς, κατακτητής, διὰ τοῦ ξίφους ἔξωθεν ἐπιδραμὼν εἰς ταύτην τὴν χερσόνησον· ἐγὼ δὲ ̓Αρκαδία, τοῦ αὐτόχθονος