[Ὁ Πολυφόντης ἐξέρχεται διὰ τῆς μεσαίας καὶ κατὰ πρόσωπον τοῦ θεατοῦ θύρας τῆς σκηνῆς. Ἡ Μερόπη ὁρμᾷ νὰ ἐξέλθη διὰ τῆς θύρας τῶν ἀριστερῶν παρασκηνίων, ἀλλ ̓ ἐμποδίζουσιν αὐτὴν οἱ οἱ φρουροί. ̓Απελπισθεῖσα ἵσταται πρὸς μικρὸν ἄπελπις. ̓Αλλὰ παρευθὺς ὁρμᾷ διὰ τῆς μεσαίας θύρας ἐκτὸς τῆς σκηνῆς. Μετ ̓ ὀλίγον ἀκούεται ἔξωθεν τῆς σκηνῆς ἡ φωνὴ τοῦ Πολυφόντου:] Μερόπη, μή ! Ἆ, τίγρις αἱμοβόρε, μὲ ἐφόνευσας! ΣΚΗΝΗ ΕΒΔΟΜΗ. [ ̓Ακούεται κρότος ἐκτὸς τῶν ἀριστερῶν παρασκηνίων. Οἱ δορυφόροι ἐξέρχονται πρὸς τὸ μέρος ἐκεῖνο, μεθ ̓ ὁ ἀκούεται κλαγγή ὅπλων. Μετ ̓ ὀλίγον εἰσέρχεται εἰς τὴν σκηνὴν ἐκ τῶν ἀριστερῶν παρασκηνίων ὁ Αἴπυτος ξιφήρης, καὶ ὁ Λυκόρτας ξιφήρης· καὶ ἐν πανοπλίᾳ, ἄγοντες συνωμότας Μεσσηνίους ἐνόπλους καὶ ξιφήρεις.] ΑΙΠΥΤΟΣ, ΛΥΚΟΡΤΑΣ καὶ Μεσσήνιοι. Καὶ πάλιν τὴν ζωήν μου, πάτερ μου, εἰς σὲ ΛΥΚΟΡΤΑΣ Παῦσον τὰς εὐχαριστήσεις σου, πρὶν ἢ τὸ ἔργον ὅλον συντελέσωμεν. ΑΙΠΥΤΟΣ. Ἡ μήτηρ μου ποῦ εἶνε ; ποῦ ὁ τύραννος; [Κινοῦνται ὡς μέλλοντες νὰ διαβῶσιν εἰς τὰ δεξιὰ παρασκήνια. Εμβαίνει εἰς τὴν σκηνὴν διὰ τῆς μεσαίας πύλης ἔντρομος ἡ Εὐρυμέδη. Οἱ περὶ τὸν Λυκ. καὶ Αἴπ. ἰδόντες αὐτὴν ἐπέχουσι.] ΣΚΗΝΗ ΟΓΔΟΗ. Οἱ τῆς προλαβούσης σκηνῆς καὶ ΕΥΡΥΜΕΔΗ. ΛΥΚΟΡΤΑΣ. Εὐρυμέδη, ΕΥΡΥΜΕΔΗ. Αἴπυτε, Λυκόρτα, φρίκη, φρίκη! Εἰς τὸ αἷμά του ὁ Πολυφόντης κεῖται! ΑΙΠΥΤΟΣ. Τί; ΛΥΚΟΡΤΑΣ. Αὐτόχειρ; πῶς; ΑΙΠΥΤΟΣ. Ὤ, λέγε. ΕΥΡΥΜΕΔΗ. Ἡ Μερόπη τὸν ἐφόνευσε ! [Εἰσέρχεται διὰ τῆς μεσαίας πύλης εἰς τὴν σκηνὴν ἡ Μερόπη, κρατοῦσα εἰς τὴν δεξιάν της γυμνὸν καὶ αἱματοβαφὲς τὸ ξίφος τοῦ Πολυφόντου.] ΣΚΗΝΗ ΕΝΝΑΤΗ. Οἱ τῆς προλαβούσης σκηνῆς καὶ ΜΕΡΟΠΗ. ΜΕΡΟΠΗ. Ποῦ εἶνε ὁ υἱός μου; Αἴπυτ ̓, Αἴπυτε ! ΑΙΠΥΤΟΣ. Ὦ μητέρ μου φιλτάτη ! ΜΕΡΟΠΗ. Μὴ ἐκεῖνος; Ω, [Στρέφεται ἔντρομος πρὸς τὸ μέρος, ὅθεν εἰσῆλθε.] ΛΥΚΟΡΤΑΣ. τὴν σεβασμίαν τέλος τοῦ Κρεσφόντου μου ἀναγνωρίζω χήραν καὶ βασίλισσαν ! ΜΕΡΟΠΗ [πρὸς τὸν Αἴπυτον.] Ποῦ εἶνε ὁ υἱός μου; ΑΙΠΥΤΟΣ. Μῆτέρ μου, ΜΕΡΟΠΗ. Εἰπέ, Λυκόρτα, τὸν Κρεσφόντην δὲν ἐφόνευσεν αὐτός; ΑΥΚΟΡΤΑΣ. ̓́Ανασσα, ναί! ΜΕΡΟΠΗ. Εἰπέ, τὰ τέκνα μου καὶ τὸν υἱόν μου-Ὦ αἰώνιοι θεοί! ποῦ εἶν ̓ οἱ δορυφόροι καὶ ὁ Αἴπυτος; [Προσπαθεῖ νὰ δράμῃ πρὸς τὰ ἀριστερὰ παρασκήνια, ἀλλὰ δὲν δύναται.] Ὤ! δὲν δύναμαι νὰ κινηθῶ. Εἶνε νεκρὰ τὰ μέλη μου, κ' οἱ πόδες μου ποῦ εἶνε ; ΕΥΡΥΜΕΔΗ. Ὁ Λυκόρτας κ ̓ οἱ Μεσσήνιοι· ἐκ τῶν χειρῶν τῶν δορυφόρων ἔσωσαν Μῆτέρ μου ! [Ἐκ τῆς χειρὸς τῆς Μερόπης ἀναγνωρισάσης τὸν Αἴπυτον ἐκπίπτει τὸ ξίφος.] ΜΕΡΟΠΗ. Υἱέ μου, τέκνον μου ! [Ὃ Αἴπυτος καὶ ἡ Μερόπη ῥίπτονται εἰς τὰς ἀγκάλας ἀλλήλων. Καταπετάννυται ἡ αὐλαία.] ΠΡΑΞΙΣ ΠΕМИТН. ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ. [Αἴθουσα ἀνακτόρων ἡ ἄνευ τοῦ βωμοῦ.] ΕΥΡΥΜΕΔΗ. Κανεὶς δὲν εἶνέ που, κανεὶς δὲν ἔρχεται. Ὁ τρόμος τώρα μόνον τῶν Ἡρακλειδῶν τὰ ἔρημα κατώκησεν ἀνάκτορα, κ ̓ εἰς τοὺς εὐρεῖς θαλάμους σύρει θῦμά του ἀγωνιῶν κ ̓ ἡμιθανὲς τὴν δυστυχῆ Μερόπην. ̓Ανοιχθῆτε σεῖς καὶ ῥεύσατε, πηγαὶ δακρύων, ἂν ἀρκοῦν τὰ δάκρυα εἰς τῆς πατρίδος καὶ τῆς βασιλίσσης μου τὴν δυστυχίαν. Ὤ! εἰς ποίαν συμφορῶν τὴν Μεσσηνίαν ἄβυσσον ἐκρήμνισεν ἡ χεὶρ τῆς βασιλίσσης, ἣν παράφορος κατὰ τοῦ Πολυφόντου μητρική στοργὴ ἐξώπλισε. Φρικώδης ἔξω σήμερον |