τὴν νύκτα ὅλην πόλεμος ἐμφύλιος
λυμαίνεται τὴν πόλιν. Οἱ Μεσσήνιοι
τὸν φόνον τοῦ τυράννου ἅμ ̓ ἀκούσαντες,
πολῖται, συνωμόται καὶ περίοικοι,
τὴν ἀγορὰν κατέλαβον κραυγάζοντες,
τὴν Μεσσηνίαν κράτος ἓν ἐκήρυξαν
ἀπὸ τῆς Νέδας μέχρι τοῦ ̓Ακρίτα, καὶ
παμβασιλέα ταύτης ἀνηγόρευσαν

τὸν Αἴπυτον. Ἐν τούτοις ἦλθε πρὸς αὐτοὺς
ὁ νέος βασιλεύς, καὶ διὰ κήρυκος
τῶν Δωρικῶν γερόντων τὴν ὑποταγὴν
ἐζήτησεν. ̓Αλλὰ ν ̓ ἀναγνωρίσωσι
τὸν νέον βασιλέα ὅλ ̓ οἱ Δωριεῖς
ἠρνήθησαν, ἐν ὅσῳ ἡ Μερόπη ζῇ.
Ὁμολογοῦσιν, ὅτι εἶν ̓ ὁ Αἴπυτος
ὁ μόνος Ἡρακλείδης· διὰ τοῦτο καὶ
μετὰ τοῦ Πολυφόντου ἤδη πρὸ μηνὸς
ὡς κληρονόμον καὶ διάδοχον αὐτὸν
διώρισαν τοῦ θρόνου. Τοῦτον ἤθελον
ἀνακηρύξῃ βασιλέα καὶ αὐτοὶ
τῆς Μεσσηνίας· ἀλλὰ ὅρκον ὤμοσαν,
τοῦ Πολυφόντου ὡς τὸν φόνον ἤκουσαν,
κοινὸν οἱ Δωριεῖς, νὰ ἐκδικήσωσι
τὸν ἄδικόν του φόνον, τὸν φονέα του,
ὅστις ἤθελεν ἦνε, θανατώνοντες.

Ὁ Αἴπυτος ἀκούσας τὴν ἀπόκρισιν τῶν Δωριέων ταύτην ἠγανάκτησε, καὶ μανιώδης κατ ̓ αὐτῶν ἐπέδραμεν. Ὁ Ἄρης ἀμφοτέρων τότε τῶν λαῶν τὸ μῖσος ἔτι μᾶλλον ἐξηρέθισεν, εἰς ἀλληλοκτονίας ἡ Στενύκλαρος σκηνὴν φρικώδη μετεβλήθη ἔκτοτε, κ ̓ ἡ γῆ τῆς Μεσσηνίας, μήτηρ των κοινή, μὲ τὸ ἀδελφικόν των αἷμα βρέχεται ! Ἡ δυστυχὴς Μερόπη ἀγνοοῦσ ̓ αὐτὰ ἀκόμη, μόλις τὴν ὑπὸ τοῦ ἄνακτος καὶ τῶν γερόντων Δωριέων ἔμαθεν υἱοθεσίαν τοῦ Αἰπύτου, καὶ πικρᾶς μεταμελείας ἕρμαιον, τὴν φοβερὰν μιαιφονίαν ἐνθυμεῖται φρίττουσα. Ὤ! πότε, ὦ θεοί, πότε θὰ εὕρωμεν ἀπαλλαγὴν καὶ τέλος τούτων τῶν δεινῶν ;

ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΑ.

ΕΥΡΥΜΕΔΗ καὶ ΛΥΚΟΡΤΑΣ.

ΛΥΚΟΡΤΑΣ.

Ποῦ εἶνε, Εὐρυμέδη, ποῦ ὁ Αἴπυτος;

ΕΥΡΥΜΕΔΗ.

Πλησίον τῆς Μερόπης, ἥτις ἄγρυπνος

καὶ ἔντρομος τὴν νύκτ ̓ αὐτὴν διήνυσε.

ΛΥΚΟΡΤΑΣ.

Καιρὸς διὰ θωπείας ὄντως μητρικάς, ἐν ᾧ ἡ Μεσσηνία καταστρέφεται.

ΕΥΡΥΜΕΔΗ.

Λυκόρτα, ποῦ τὸ ἔργον τῆς καταστροφῆς ποῦ ἔφθασεν, εἰπέ μοι. Οἱ Μεσσήνιοι ἀνθίστανται ἀκόμη ; ἀπεκρούσθησαν οἱ Δωριεῖς;

ΛΥΚΟΡΤΑΣ.

Τὴν τύχην κλαῦσον, γηραιά, τῆς δυστυχοῦς πατρίδος ! Οἱ Μεσσήνιοι ἐν ὅσῳ εἰς τὸ μέσον των ὁ Αἴπυτος ὑπῆρχεν ὁδηγῶν αὐτούς, ἐμάχοντο ἀνδρείως, ἀλλ ̓ ἀφ ̓ οὗ εἰς τὰ ἀνάκτορα ὑπέστρεψεν ἐνταῦθα ὑπὸ σοῦ κληθείς, διότι τὸν ἐζήτει ἡ βασίλισσα,

νὰ ὑποστῶσι μέχρι τέλους τὴν ὁρμὴν τῶν Δωριέων πάντες δὲν κατώρθωσαν, καὶ εἰς φυγὴν τραπέντες ἐγκατέλιπον τὴν ἀγορὰν οἱ πλεῖστοι καὶ τὰς ἀγυιὰς τῆς πόλεως· ὀλίγοι δὲ ἀνθίστανται Μεσσήνιοι ἀκόμη, οἱ ἐκ τῶν χωρῶν τῶν πέριξ συνωμόται. Ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ φοβοῦμαι μέχρι τέλους μὴ διαλυθοῦν,

ἐὰν δὲν σπεύσῃ πρὸς αὐτοὺς ὁ Αἴπυτος. Ἀλλὰ ποῦ εἶνε ; λέγε.

ΕΥΡΥΜΕΔΗ.

εἰς τὸν θάλαμον

τῆς βασιλίσσης. - ̓Αλλ ̓ ἐνταῦθα μεῖνον σύ, Λυκόρτα, μὴ ὑπάγῃς, μὴ φανῆς ἐκεῖ. Τοὺς ἐμφυλίους σπαραγμοὺς τῆς πόλεως ἀκόμη δὲν γνωρίζει ἡ βασίλισσα, οὐδ ̓ ὅτ ̓ εἰς μάχην ἔνοπλος ὁ Αἴπυτος λαθὼν αὐτὴν ἐξῆλθε κατὰ τῶν ἐχθρῶν, οὐδ ̓ ὅτ ̓ οἱ Δωριεῖς ν ̓ ἀναγνωρίσωσι τὸν Αἴπυτον ἀρνοῦνται βασιλέα των, ἂν ἡ Μερόπη πρότερον δὲν φονευθῇ.

ΛΥΚΟΡΤΑΣ.

Πλὴν τότε ἂς τὰ μάθῃ, γύναι, τὸ λοιπόν. Ὁ Αἴπυτος δὲν ἦλθεν εἰς Στενύκλαρον διὰ νὰ κλώσῃ ἔρια, μὰ τοὺς θεούς, καὶ νὰ ὑφάνῃ. Ἦλθε σπουδαιότερα νὰ ἐκπληρώσῃ ἔργα καὶ καθήκοντα. Εἰπὲ ποῦ εἶνε; Εἰς δεινὴν τὰ πράγματα ἀκμὴν προῆλθον. Τοῦ Κρεσφόντου σήμερον ὁ θρόνος τρέμει, εἰς τὸ χεῖλος τοῦ κρημνοῦ ἡ Μεσσηνία ἵσταται, καὶ τὴν στιγμὴν καθ ̓ ἣν μ ̓ ἀκούεις ταύτην κινδυνεύει, φεῦ! ὄχ ̓ ἡ Μερόπη, κινδυνεύει ἡ πατρίς.

Ὁ Αἴπυτος ποῦ εἶνε;

ΕΥΡΥΜΕΔΗ.

Μεῖνον· ἔρχεται

ἰδοὺ ἐκείνη μόνη. Πρὸς τὸν Αἴπυτον

ὑπάγεις μόνος ἔπειτα. Ἐλθὲ ἐδῶ.

[Ὑποχωροῦσιν εἰς τὰ μύχια τῆς σκηνῆς. ̓Αφ ̓ οὗ ἡ Μερόπη ἔρχεται εἰς τὴν σκηνήν, ὁ Λυκόρτας ἀπέρχεται ἐκτὸς τῶν παρασκηνίων, ὅθεν ἦλθεν αὐτή.]

ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ.

ΕΥΡΥΜΕΔΗ καὶ ΜΕΡΟΠΗ.

ΜΕΡΟΠΗ.

Ἐκ τοῦ ἐγγὺς λειμῶνος σπεῦσον, γηραιά,
καὶ ἄνθη ῥαντισμένα μὲ τὴν πρωϊνὴν

ἀκόμη δρόσον δρέψασα προσκόμισον.

ΕΥΡΥΜΕΔΗ.

Νὰ σ ̓ ἐρωτήσω, ἄνασσα, ἐπίτρεψον

τί θέλεις τ ̓ ἄνθη σήμερον ;

ΜΕΡΟΠΗ.

̓Ακήδευτος.

καὶ ἄταφος ἀκόμη κεῖται κατὰ γῆς

ὁ Πολυφόντης, γύναι. Νὰ κηδεύσωμεν

καιρὸς τὸν βασιλέα.

ΕΥΡΥΜΕΔΗ.

Κρύπτει, ἄνασσα,

τὴν κόνιν ἤδη πρὸ πολλοῦ τοῦ ἄνακτος