ΚΕΙΜΕΝΟΝ.

ΠΑΛΑΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ.

νομαι· οἶδα γὰρ ᾧ πεπίςευκα, δὲν ἐντρέπομαι· διατὶ ἐξεύρω

καὶ πέπεισμαι ὅτι δυνατός ἐςι τὴν παραθήκην μου φυλάξαι εἰς ἐκείνην τὴν ἡμέραν.

13. Υποτύπωσιν ἔχε ύγιαι νόντων λόγων, ὧν παρ ̓ ἐμοῦ ἤκουσας ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.

14. Τὴν καλὴν παραθή την φύλαξον διὰ Πνεύματος ἁγίου τοῦ ἐνοικοῦντος ἐν ἡμῖν.

15. Οἶδας τοῦτο, ὅτι ἀπο εςράφησαν με πάντες οἱ ἐν τῇ Ασίᾳ, ὧν ἐσι Φύγελλος καὶ Ερμογένης.

εἰς τίναν ἐπίςευσα, καὶ πιςεύω ὅτι εἶναι δυνατὸς νὰ φυλάξῃ τὴν παρακαταθήκην μου εἰς ἐκείνην τὴν ἡμέραν.

13. Κράτει τὸ παράδειγμα τῶν ὑγιῶν λόγων, τῶν ὁποίων ἄκουσες ἀπὸ λόγου μου, μὲ πίςιν καὶ ἀγάπην ὁποῦ εἶναι εἰς τὸν Χρισὸν Ἰησοῦν.

14.Τὴν καλὴν παρακαταθήκην φύλαξον διαμέσου τοῦ Πνεύ ματος τοῦ ἁγίου, ὁποῦ κατοικᾷ εἰς ἐμᾶς.

15. ἐξεύρεις ἐτοῦτο, ότι ὅλοι ὁποῦ εἶναι εἰς τὴν Ασίαν μὲ ἀποςράφηκαν, ἀπὸ τοὺς ὁποίους εἶναι Φύγελλος και Ερμογένης.

ΝΕΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ.

διότι ἐξεύρω εἰς ποῖον ἐπίςευσα, καὶ εἶμαι βέβαιος, ὅτι εἶναι δυνατὸς νὰ φυλάξῃ τὴν παρακαταθήκην μου ἕως τὴν ἡμέραν ἐκείνην.

13. Κράτει τὸ παράδειγμα ὅσων ἤκουσες ἀπ ̓ ἐμὲ λόγων ὑγιῶν, μὲ πίςιν καὶ ἀγάπην τοῦ Ἰησοῦ Χριςοῦ·

14. Φύλαξε τὴν καλὴν παρακαταθήκην μὲ τὴν δύναμιν τοῦ κατοικοῦντος εἰς ἡμᾶς ἁγίου Πνεύματος.

15. Εξεύρεις τοῦτο, ὅτι μ' ἀφήκασιν ὅλοι οἱ εὑρισκόμενοι εἰς τὴν Ασίαν, ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι ὁ Φύγελλος καὶ ὁ Ερμογένης.

ΝΕΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ.

16. ὁ Κύριος νὰ δώσῃ ἔλεος εἰς τὸν οἶκον τοῦ Ονησιφόρου, ὅτι μ' ἐπαρηγόρησε πολλάκις, οὐδ ̓ ἐντράπη τὴν ἁλυσίν μου· 17. Αλλ', ὅτε ἦλθεν εἰς τὴν Ρώμην, μ' ἐζήτησε πρόθυμα καὶ μὲ ηὗρε.

18. Εἴθε τὸν δώσῃ ὁ Κύριος τὸ ἔλεός του! καὶ ὅσα ἐδιακόνησεν εἰς τὴν Εφεσον, τὰ ἐξεύρεις σὺ καλήτερα.

ΚΕΦ. β'. 2.

Σὺ λοιπὸν, τέκνον μου, ἐνδυναμόνου εἰς τὴν χάριν Ἰησοῦ τοῦ Χριςοῦ

ΠΑΛΑΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ.

2. Καὶ ἐκεῖνα ὁποῦ ἄκουσας ἀπὸ λόγου μου διαμέσου πολλῶν μαρτύρων, παράδωσέ τα ὡσὰν παρακαταθήκην εἰς πιςοὺς ἀνθρώπους, ὁποῦ νὰ εἶναι ἱκανοὶ νὰ διδάξουν καὶ ἄλλους. 3. ἐσὺ λοιπὸν κακοπάθησε, ὡσὰν καλός σρατιώτης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

4. Οὐδὲ ἕνας ὁποῦ τρατεύεται ἐμπλέκεται εἰς ταῖς πραγματείαις τῆς ζωῆς ἐτούτης, διὰ νὰ ἀρέσῃ ἐκεῖνον ὁποῦ τὸν ἐδιάλεξε διὰ ςρατιώτην.

5. Καὶ ἐὰν κανένας άγωνίζεται, δὲν ςεφανώνεται, ἐὰν δὲν ἀγωνισθῇ νομίμως.

ΝΕΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ.

2. Καὶ ὅσα ἤκουσες ἀπ ̓ ἐμὲ ἐνώπιον πολλῶν μαρτύρων, παράθεσέ τα εἰς ἀνθρώπους πιςοὺς, ἱκανοὺς νὰ τὰ διδάξωσι καὶ ἄλλους.

3. Κακοπάθησε λοιπὸν ὡς καλὸς τρατιώτης τοῦ Ἰησοῦ Χρισού.

4. Κἀνεῖς σρατευόμενος δὲν ἐμπλέκεται εἰς τὰς βιωτικὰς ὑποθέσεις, [ἀλλὰ τὰς φεύγει], διὰ νὰ ἀρέσῃ ἐκεῖνον ὅςις τὸν ἔγραψεν εἰς τὸν κατάλογον τῶν ςρατιωτῶν.

5. Καὶ ἐὰν ἀγωνίζεται τις, δὲν σεφανόνεται, ἂν δὲν ἀγωνι αθῇ κατὰ τοὺς νόμους [τῶν ἀγώνων].

ΚΕΙΜΕΝΟΝ.

6. Τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν.

7. Νόει ἃ λέγω· δώη γάρ σοι ὁ Κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσι.

8. Μνημόνευε Ἰησοῦν Χριτὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαβίδ, κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου·

9. Εν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν, ὡς κακοῦργος· ἀλλ ̓ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται.

10. Διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτοὺς, ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσι τῆς

ΠΑΛΑΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ.

6. Ο γεωργός ὁποῦ κοπιάζει κάμνει χρεία νὰ μεταλαμβάνη πρῶτον ἀπὸ τοὺς καρπούς.

7. Γροῖκα ἐκεῖνα ὁποῦ λέγω· ἄμποτες ὁ Κύριος νὰ σὲ δώσῃ γνῶσιν εἰς ὅλα.

8. Ενθυμοῦ τὸν Ἰησοῦν Χρισὸν ὁποῦ ἀνέςη ἐκ νεκρῶν, ὁ ὁποῖος (ἐγεννήθη) ἀπὸ τὸ σπέρμα του Δαβίδ κατὰ τὸ εὐαγγέλιον μου·

9. Εἰς τὸ ὁποῖον κακοπαθῶ ἕως εἰς δεσμὰ, ὡσὰν κακοποιός· ἀλλὰ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δὲν δένεται.

10. Διὰ τοῦτο ἐγὼ τὰ ὑπομένω ὅλα διὰ τοὺς ἐκλεκτοὺς, διὰ νὰ τύχουσι καὶ αὐτοὶ

ΝΕΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ.

6. ὁ κοπιάζων γεωργὸς πρέπει νὰ μεταλαμβάνῃ πρῶτον τοὺς καρπούς.

7. Νόει τι σε λέγω· ὁ Θεὸς νὰ σὲ δώσῃ σύνεσιν εἰς ὅλα ! 8. Ενθυμοῦ τὸν Ἰησοῦν Χρισὸν, τὸν ἀναςάντα ἐκ νεκρῶν τὸν ἀπὸ τὸ σπέρμα τοῦ Δαυΐδ, κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου.

9. Διὰ τὸ ὁποῖον κακοπαθῶ ἕως καὶ νὰ δεθῶ ὡς κακοποιός ἀλλ ̓ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δὲν δένεται.

10. Διὰ τοῦτο τὰ ὑπομένω ὅλα διὰ τοὺς ἐκλεκτούς, νὰ

ΚΕΙΜΕΝΟΝ.

ΠΑΛΑΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ.

ἐν Χρισῷ Ἰησοῦ, μετὰ δόξης σωτηρίαν, ὁποῦ εἶναι εἰς τὸν

αἰωνίου.

II. Πισὸς ὁ λόγος· εἰ γὰρ συναπεθάνομεν, καὶ συζήσομεν

12. Εἰ ὑπομένομεν, καὶ συμβασιλεύσομεν· εἰ ἀρνούμεθα, κἀκεῖνος ἀρνήσεται ἡμᾶς·

13. Εἰ ἀπιςοῦμεν, ἐκεῖνος πιρὸς μένει· ἀρνήσασθαι ἑαυτὸν οὐ δύναται.

14. Ταῦτα ὑπομίμνησκε, διαμαρτυρόμενος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, μὴ λογομαχεῖν, εἰς

Χρισὸν Ἰησοῦν μὲ δόξαν αἰώνιον.

II. ὁ λόγος ἐτοῦτος εἶναι ἀληθινός· διατὶ ἐὰν ἀποθάνομεν ἀντάμα μὲ τὸν Χριστὸν, θέλομεν ζήσει καὶ ἀντάμα μετ ̓ αὐτόν·

12. Εὰν ὑπομένομεν, καὶ θέλομεν συμβασιλεύσει· ἐὰν ἀρνούμεσθεν ἐκεῖνον, καὶ ἐκεῖνος θέλει μᾶς ἀρνηθῇ·

13. Εὰν ἡμεῖς ἀπιςοῦμεν, ἐκεῖνος πισὸς μένει νὰ ἀρνηθῇ τοῦ λόγου του δὲν δύναται. ·

14.Ετοῦτα ἀναθύμιζε, μαρτυρῶντας τοὺς ἀνθρώπους, ὀμπροςὰ εἰς τὸν Κύριον, νὰ

ΝΕΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ.

ἀπολαύσωσι καὶ αὐτοὶ τὴν σωτηρίαν τοῦ Ἰησοῦ Χριςοῦ μὲ δόξαν

αἰώνιον.

II. Πισὸς ὁ λόγος· ἂν ἐσυναπεθάναμεν [μὲ τὸν Χρισὸν, μὲ τὸν Χρισὸν] θέλομεν καὶ συζήσειν·

Αν ὑπομένωμεν, θέλομεν καὶ συμβασιλεύσειν· ἐὰν [δὲ]

τὸν ἀρνηθῶμεν, θέλει μᾶς ἀρνηθῆν κ ̓ ἐκεῖνος·

13. Αν ἀπισῶμεν, ἐκεῖνος [ὅμως] μένει πισὸς, μὴ δυνάμενος νὰ ἀρνηθῇ ἑαυτόν

14. Ταῦτα ἐνθύμιζέ τους, ὁρκίζων ἐνώπιον τοῦ Κυρίου,